Szacunki wahają się od 160 tys. do 2,5 mln ton. Z czego wynika ta różnica i która liczba jest bliższa prawdzie?

Rokrocznie rynek złota powiększa się o 4500 ton. Jednak z wydobycia pochodzi tak naprawdę ok. 2/3 tej ilości, czyli 3300 ton. Resztę stanowi recykling.

Najwięcej złota w bankach centralnych

W zdecydowanej większości kruszec trafia do instytucji odpowiedzialnych za funkcjonowanie systemu bankowego i bieżącą politykę pieniężną państw. W skarbcach 15 największych banków centralnych spoczywa ok. 30.000 ton cennego metalu. Przykładowo: USA posiadają 8.000 ton, a Niemcy – 3500 ton; do Międzynarodowego Funduszu Walutowego należy 3000 ton złota.

Liczącym graczem wśród banków centralnych są również Chiny. Co prawda oficjalnie Ludowy Bank Chin posiada 2000 ton, ale w rzeczywistości może to być zdecydowanie więcej. Spekuluje się, że Pekin nie raportuje rzetelnie posiadanych zasobów.

Jak na tym tle wypada Narodowy Bank Polski? – Zajmujemy 36. miejsce. Nasze rezerwy wynoszą nieco ponad 100 ton fizycznego kruszcu – mówi wiceprezes Goldenmark Paweł Drążek.

Złoto fizyczne a złoto papierowe

Wedle szacunków agencji Reuter w historii ludzkości wydobyto 160 tys. ton aurum. Inne źródła wspominają o 2,5 mln ton. Jak jest naprawdę?

Zdaniem Pawła Drążka ta druga liczba jest zdecydowanie zawyżona. Zafałszowują fundusze inwestycyjne oparte na złocie.

– Na wielu rynkach finansowych obraca się złotem niefizycznym, wręcz złotem papierowym [instrumenty finansowe powiązane z ceną złota – red.]. To są fundusze, które nie mają pokrycia w rzeczywiście istniejącym kruszcu. To są wielokrotnie przekroczone rezerwy złota, które do tych funduszy są przypisane – wyjaśnia wiceprezes Goldenmark.

Dla przeciętnej osoby zainteresowanej inwestycją w złoto wynika z tego bardzo ważny wniosek. Otóż warto kupować fizyczny metal, np. w postaci monet, sztabek. One najlepiej zabezpieczą nasz majątek.

Maciej Kusznierewicz